روش های تشخیص فیستول

اولین راه معاینه می باشد، دومین راه انجام گرافی های مختلف که در قدیم توصیه می شد فیستول گرافی انجام شود که این فیستول گرافی متاسفانه سابقه خوبی ندارد، هیچ جراحی از آن راضی نمی باشد زیرا فیستول گرافی رو یک رادیولوژیست انجام می دهد که آشنایی کافی و لازم را با این بیماری ندارد که این امر احتمال اینکهد بیمار زمانی که این مسیر بسته شده باشد مراجعه کند را بیشتر نماید . عملاً ریپورت های فیستول گرافی در بالای 90% موارد نوشته می شود که یک سوراخ از بیرون، ترشح ماده زده شد، چند سانتیمتر رفت داخل یا داخل نشد یا نهایتاً به داخل مقعد رکتوم راه ندارد در صورتی که اینگونه نیست چون اگر راه نداشت حتماً بسته و یا حتماً پر می شد پس در اکثریت موارد حتماً یک راه وجود دارد. پس فیستول گرافی عملاً تاثیری ندارد. خود ما در مطب اگر بیمار طاقت داشته باشد یا نهایتاً با زدن یک داروی بی حسی، از پروبینگ مسیر استفاده می کنیم که این پروبینگ مسیر بسیار کمک کننده می باشد ولی کافی نیست.

دو روش دیگر نیز وجود دارد

1.MRI

خیلی کمک کننده می باشد ولی باز ارتباطی از مسیر فیستول با اسفنکترها نشان نمی دهد هر چند که تا حدودی مسیر را نشان می دهد.

2.سونوگرافی آندوآنال

ولی شاه کلید راه های تشخیص یک سونوگرافی آندو آنال می باشد در سونوگرافی آندو آنال شما دقیقاً ضخامت اسفنکتر داخلی، خارجی، مسیر فیستول که به کدام قسمت فضاهای اطراف مقعد ارتباط پیدا کرده را برای ما مشخص کرده، در واقع یک نقشه از مسیر فیستول به ما می دهد که ما با توسل به آن راهنمایی که دریاف کردیم خیلی راحت مسیر رو پیدا کرده و بعد از پیدا کردن مسیر، سقفش رو تخریب می کنیم. هر چند یک جراح مشهور انگلیسی می گوید من هیچ کار تشخیصی بهتر و معتبرتر از پروب خودم  با نوک انگشت نشانه دست راستم برای تشخیص فیستول سراغ ندارم. یعنی بعضی از مواقع است که شما حتی آدرس با سونوگرافی هم دارید اما واقعاً اون چیزی نیست که در آنجا داده شده است. ولی مواردی می باشد که حتماً تجربه ی یک جراح خیلی کمک می کند، و این خیلی مهم است که یک جراح آیا هفته ای یک بار انجام می دهد یا ماهی یک بار یا سالی یک بار؟ این امر خیلی مهم بوده چون کسی که روزانه یا هفته ای کاری را انجام می دهد به طور قطع تبحر بیشتری دارد.