انواع شقاق
به زخم ناحیه مقعد شقاق گفته می شود. شقاق حاد هنگامی اتفاق می افتد که عضله های مقعدی گرفتار اسپاسم گشته و نشانه هایی چون: مدفوع محکم و حجیم- اسهال های دراز مدت منجر به زخم شقاق می گردند که با سوزش و خارش و درد شدید موقع دفع مدفوع با رگه های خونی بر روی مدفوع ( خون در مدفوع ) و دستمال توالت همراه است.
شقاق حاد
اگر از آغاز این نشانه ها شش هفته گذشته باشد به آن شقاق حاد گفته می شود. که در خیلی از مواقع با درمان دارویی –درمان یبوست با ر‍‍ژیم پر فیبر و در مواقعی با ملین ها و در برخی مواقع اشخاص بیمار میتلا به اسهال مزمن جلوگیری از اسهال و گرم نگه داشتن عضله های قسمت مقعد با هر روز 3 مرتبه به مدت زمان 15 دقیقه در لگن اب گرم نشستن قابل درمان است.
شقاق مزمن
همانگونه که در شقاق حاد گفته شد به زخم قسمت مقعد شقاق گفته می شود اگر از آغاز بیماری هشت هفته سپری شود و درمان دارویی جلوی پیشروی بیماری را نگیرد شما به شقاق مزمن مبتلا هستید.
شقاق مزمن همان اسپاسم عضله های مقعدی (اسفنکتر) است که جلوی خون رسانی به زخم قسمت مقعد می شود که باعث درمان نشدن و جوش خوردگی لبه های زخم با یکدیگر شده و در مواقعی یک زائده گوشتی به اسم زائده نگهبان در ابتدای آن پدیدار می شود. در این حالت احتیاج به جراحی شقاق با استفاده از لیزر است که می توان در مطب پزشک به حالت سرپایی با بی حسی موضعی عمل شود و دیگر بیمار پس از عمل، دردی از ناحیه شقاق احساس نخواهد کرد.
